andrzej (1)

Andrzejki w poście? Toć to herezja!

Pewien Pan Andrzej z Jędrzejowa, Wcale nie głupi, wręcz mądra głowa, We wróżby wierzył, wciąż lał stearynę, Czy w końcu znajdzie fajną dziewczynę, Lał wciąż ten wosk przez klucza dziurkę, Czy się ożeni, będzie miał córkę. I zamiast wyjść, poznać dzieweczkę, Andrzej kolejną zapala świeczkę, I zamiast wyjść czasem do ludzi, Andrzej znów wosku plamę studzi.

Dla Andrzeja drogiego Co patrona ma Świętego Aby miłość dostawał I innym ją dawał. By spełniły się Jego marzenia W tę noc magicznego wróżenia.

Kiedy lejesz wosk Andrzeju Panny już nie tak się śmieją. Bo się boją że w wylewce tę odgadniesz co Cię zechce.

Życzę Ci Andrzeju Klucza nie do lania, a do własnego mieszkania. Miłości nie woskowej, lecz solidnej, marmurowej. Nie wróżenia, ale do spełnienia marzeń dążenia. By twój patron w niebie Nie tylko w tę noc, był hojny dla Ciebie.